Mama is boos

Het ging zo: slechte slaap, inspiratieloze kleren, koude koffie, regenbui en toen moest ik nog wandelen met de hond. Die voelde aan alles dat het niet míjn en niet zíjn ochtend was. Dus volgde een grammietig gestap in het park. Samen trekken aan de riem, schuilen voor de ergste druppels en een blaffende confrontatie met buurhond. Nog foekser. En meer vegrelt. Die emotie bereikte een voorlopig hoogtepunt toen er onder de bosjes een slappe zak met natte poffertjes (omgekeerd mag ook) werd aangetroffen door de hondenneus. Niet opvreten stomme Po! Daar kan je maag niet tegen. En mijn grrr-gemoed ook niet. Nog meer voeding voor de morgenstond die toch al opsternaet was. Eenmaal thuis achter de laptop hulde ik mij in mailberichten en dat is nooit een goed idee als ik boars ben. Maar ja, de werkdag roept nou eenmaal, klanten willen antwoorden, dus krijgen ze die. Kwoat of nie. De eerste tekst blonk uit in grijzigheid, het tweede telefoongesprek in onverschilligheid en pas bij de derde kop koffie klaarde de lucht een beetje. Genoeg om mijn taal te kuisen van gallische invloeden. Ik schreef de helligheid van me af en nu gaat het wel weer. Ik hoop dat ik vandaag geen gesprek over klimaatontkenning, anti-vaccineren of woningtekorten hoef te voeren. Want dan vrees ik de bokkepruik of vuile inkt. Met alle gevolgen van dien. Nee, als mama boos is, kun je beter niet in haar buurt zijn. Stuur dan maar een appje. Dan kan ze colèrig reageren en creatief op zoek gaan naar een ander synoniem.