Onder constructie – Groningen 1

In een wensdenken van vorig jaar kwam Vlagtwedde nog niet voor. Dat leek een plekje op de kaart van Nederland waar ik niet zomaar voor zou kiezen. En nu zitten we er. Op een boerencamping. Vlagtwedde omdat Onstwedde zo lekker dichtbij is. Een betere reden is er niet. Want de voorbereidingen voor Novemberland 3.0 hebben een versnelling gevonden. Van twee naar drie zeg maar. Er moet poëzie op papier. Gedichten geschreven. Productie gedraaid. Afstemming met de schilder is op afstand ook goed te doen, maar dan mis ik toch iets. Iets? Ja, het Groninger ding. Ik weet niet hoe ik het ding moet omschrijven. Maar het iets is een ding dat op het Groninger land zich laat voelen. Zien. Horen. Al is het nog steeds vaag, verbleekt, schimmig. Daarom noem ik het ook onder constructie. Het plopt heus wel op. Groeit vanzelf boven de aarde uit. Dat doet de lente namelijk automatisch. Een seizoen waarbij groei voorop staat. Vanaf hier zijn we onderweg naar het land van november. Hup Vlagtwedde!

Groningen

Ik dacht rugzak en roltrap V en D
Knerpende ketting van mijn fiets
De driesterrentoelichting op de achterflap
van jouw boek
Het iets in het niets
dat ik ermee kan
als een vulploegmedewerker bij het lege winkelschap

De kronkel op het pad der routine
Gum bij de pennenstreek
w e g
slaaf van de mogelijkhedenmachine
Het zout in de pap
-hap-
van een vriendschap

Ik zat op
en fronste bij de dodelijkste beginvraag ooit
Hoe vind je het zelf gaan?
De bril haakte pootje
Ik rilde en heb
direct de oude jas weer aangedaan
om mijn keizerlijk blootje

Zo gaan we de finish nooit bereiken,
schat
Ik probeerde nog een kwinkslag
maar werd ingehaald door de rest van vandaag
door dat
biertje?
Nooit meer zo knauwend afgezaag
D
Novemberland,
doe je mee?