Dansende druppels

De percolator pruttelt op het kookplaatje. De geur van koffie kringelt door het appartement. Er klinken zachte goedemorgens en de dag is definitief slow begonnen. Terwijl ik naar buiten kijk en beslis dat ik straks ga zwemmen, staat medevakantieganger in de keuken stil starend naar een dansende druppel. ‘Het Leidenfrosteffect’ mompelend. Ik spits mijn oren en vraag om uitleg. Dat komt in brokjes die nog niet hapklaar zijn, danwel ik ben vandaag nog niet natuurkundig genoeg ingetuned, dus voor ik het zwembad in duik, zoek ik het even op. Weer iets geleerd. Over zoiets gewoons als water…. Al laat ik me met liefde van de inhoud afleiden door de naam. Leidenfrost is namelijk de naam van de ontdekker van het effect. Dat zet mijn hoofd echt aan. Terwijl ik in gedachten namelijk al in Leiden zat, verhuist mijn brein nu naar Duitsland. Een reis in een reis. Ik kom erachter dat deze arts en theoloog met zijn prachtige naam de eerste was die dit effect beschreef en daarom naamgever is. En zo schakel ik moeiteloos door naar dokter Droste met zijn proces van zelfverwijzing oftewel recursie. Dit moet trouwens wel even wachten. Want het gewone zwembadwater roept… Op naar dansende druppels!