Tijd vraagt zoveel

Ik hoop dat …

en toen volgde er een gedicht

dat zo vol van woorden zat,

dat t de winter verjoeg, en schouders gaf

om te dragen, draken versloeg

net als zinloze oude dagen

en breekbare moeders steunde

ik hoop dat..

poëzie er ook dan zal zijn als t nodig is

als je t niet verwacht,

toen je er wel eventjes aan dacht, maar het uit je hoofd schudde

en je aan troostrijm kwam warmen,

de leegte omvatte

met sterke punten en dito armen

omdat het nat van tranen onleesbaar maakt

en tijd,

tijd zo veel van je vraagt

waar je geen antwoord op hebt