Logo tekst

Tita Tovenaar

17 augustus 2020

Ik heb het niet vaak, dat ik heimwee heb naar dat meisje van tien dat de wereld stil kon zetten als er iets niet goed ging. Ik was er best goed in. Dan ging ik naar mijn kamer, sloot ik de deur en kroop ik in een boek. Struinend door een wondere wereld die ik ter plekke schiep. Mijn rug leunde tegen de poster van Shakin’ Stevens, mijn armen omsloten een stilte vol rust en mijn hoofd kende geen tijd. Die wens overviel me afgelopen week toen ik hoorde van een goede vriendin dat ze heel erg ziek is. Het nieuws leek sowieso traag binnen te komen. Het was meer sijpelen dan denderen. Toen het geland was, ergens tussen oren en hart, dacht ik aan dat ene zinnetje ‘en alles staat stil’ uit de televisieserie Tita Tovenaar. Het leek me fijn even in die ene seconde te blijven van vóór de onheilstijding. Toen de dag begon omdat het nut had, de zon nog scheen met een reden en de wind waaide omdat het zo voorspeld was. Zin schreef ik met rode pen en vol overtuiging. Even hangen in dat moment. En dan mijn kamer in, de deur dicht, Shakin’ Stevens als zekerheidje in de rug. Vanuit ‘This ol house’ klinkt echter alleen maar ‘Tis echt, tis heus, tis raar maar waar….’  Als ik kon toveren, dan wist ik het wel.

Back

Lees ook

17 augustus 2020

Terugreiziger

Whatever you want, whatever you need…. Zo klonk de openingszin op de dag dat ik mijn pelgrimvriendin in Parma bezocht. Ze was in de vierde maand van haar tocht van Maastricht naar Rome.

17 augustus 2020

Drempelvrij leven

Helemaal blij belde mijn vader dat hij z’n nieuwe fiets geleverd had gekregen. Een elektrische driewieler die hem weer veilig van A naar B moest brengen.

17 augustus 2020

Het nieuwe blauw van deze zomer

Ik schreef het vandaag nog in een mailtje naar een collega. Ik ben klaar met online-overleggen. Dat beeldscherm-getuur in het koele blauwe licht waarvan je in- en in wit wordt.