Vecht-verdrietig
5 november 2020
Het water spoelt
verder dan de zee
Woest krult het de vloed van boven om
en brengt witte schuimtranen mee
Het ruisen bedwelmd,
lekt als eb
stroomafwaarts
een wachtverzachter
voor de volgende golf
Als ook de regen klinkt
in het laatste licht
vanachter het glas
en de hysterische huilbui in honderdduister
weg wordt gepinkt
voel ik verdrietig
ik ben, jij was