Vijf vooruitzichten voor 2023

Mijn tekstschrijvende collega schreef haar vijf inzichten van het afgelopen jaar. In reactie daarop schrijf ik vijf vooruitzichten voor 2023. Want van schrijven komt schrijven. Mooie brug naar het eerste vooruitzicht.

1.Er zal geschreven worden

Als ik toch ooit een inzicht duidelijk heb, is het wel dat ik moet schrijven. Moet, jazeker. Omdat schrijven is wat ik het beste kan. Steeds beter. Ik heb een drang in me om over alles een paar woorden te delen. Een heilig vuur voor het abc. Dat komt goed uit. Ik schrijf namelijk voor mijn brood. Doe dat over hoortoestellen, maar ook over warmtepompen, zeldzame bloedziekten en e-health-apps. Geen onderwerp is niet goed genoeg. Alles mag verwoord worden. Daarbij help ik anderen graag met tekst. Ik schaaf en schuur aan andermans zinnen die gaan over het leven met een chronische aandoening of over het beroep van vrachtwagenchauffeur. Ik schrijf dus ik ben. Ook in 2023.

2. Er zal gedicht worden

Dit vooruitzicht lijkt naadloos aan te sluiten op het voorgaande. Toch zit het ietsje anders. Daar waar schrijven voor het brood spelen met woorden is, is dichten spelen met taal. Het is groter. Al vermoed ik dat het is zoals Gerrit Kouwenaar schreef. De taal behoort aan de vogels/de mens schuilt weg in het woord. Toch raap ik de taal op, en schuil er liever niet in weg. Al gebeurt dat ook. Ik wil meer met dichten bezig zijn. Zo zinnen en woorden schrappen, voorzien van komma’s en punten tot er een maatpak van taal overblijft. Een residu van een groot denken, van ruime vergezichten, van zomerweiden tot aan de horizon…. En daar dan de ps van. Ook in 2023 gaat de poëzie verder!

3. Er zal gereisd worden

Niets mooier voor de pen en de inspiratie om te schrijven dan het gaan naar andere oorden. Er kan overal geschreven en gedicht worden, dus hup. De bus volgeladen, man en hond mee… en gaan. Het hoeft niet ver, al kan dat best, maar de beweging is het voornaamste. Ik denk Ierland, Schotland, maar zeer zeker ook Nederland en Noorwegen. De eerste ochtendkoffie die pruttelend in de emaillen beker verdwijnt. De zoveelste nacht onder een dekbed van sterren met het geluid van vreemde vogels. O, men moet […] het ogenblik ruilen voor zijn vaders horloge[1], maar beter nog de tijd stilzetten daar waar het ogenblik is. Die indruk die dat achterlaat is een kostbaar ingrediënt voor de schrijver en de dichter.

4. Er zal geliefd worden

Meer dan ooit. May you love and be loved. Onontkoombaar credo. Liefde geven, liefde ontvangen, omdat het goed doet. Omdat het goed is voor mijn hart en wezen. Er kan niet genoeg geliefd worden. Zeker niet in de rare tijden die 2023 ook weer zullen zijn. Crisissen hebben bergen geliefd nodig. Om je tegen te wapenen. Om getroost te worden, als de crisis toeslaat in de vorm van weg, dood, afscheid. Als je alleen bent, als je met heel velen bent, als je…. Nou ja. Ik zal er meer woorden aan vuil maken in het komende jaar. Als ware het een tegenhanger tegen alles wat een tegenhanger nodig heeft. Alle onwoorden. Onrecht. Onmacht. Onzekerheid. Onwil. Onzin. Er zal geliefd worden. Elke dag minstens een half uur.

5. Er zal geëxposeerd worden

Jaaaaa! Daar waar geschreven wordt, daar waar gedicht wordt, waar gereisd en geliefd wordt, daar wordt geëxposeerd. We hebben een concreet hoogtepunt in het vizier. In november 2023 gaan de schilder en de dichter Novemberland 2023 maken. In Fort Maarsseveen. Nog geen kaart voor te bestellen, geen toegangsprijs bekend, of uren om te bezoeken. De stoel van Geert (*) staat al wel klaar. Het begin van een een-tweetje met een uitingsvorm die te bezichtigen is in november 2023. Omdat het zaadje is geplant en zal groeien tot iets moois. Dat maakt alle vooruitzichten zo echt waar. Een puzzel van 2023 met stukjes die alleen nog maar even in elkaar gelegd hoeft te worden…

[1]Gedicht ‘Men moet’ van Gerrit Kouwenaar- Uit: de tijd staat open (1996)

(*) Geert Schreuder, kijk hier voor meer werk.

Blog van mijn tekstschrijvende collega Olga Leever staat hier.