Waar kom je weg (2)

Whatever you want, whatever you need…. Zo klonk de openingszin op de dag dat ik mijn pelgrimsvriendin in Parma bezocht. Ze was in de vierde maand van haar tocht van Maastricht naar Rome. Over weggaan gesproken. Daarbij verbleekt elk vertrek dat ik gemaakt heb. Dat Status Quo de dag opende met dit lied mag geen verrassing heten. Vrijgevochten vriendin vindt haar weg en doet ‘whatever she wants’. (Ik weet dat de heren van de Engelse rockband de zin iets anders bedoelen, maar dat laat onverlet dat woorden en ritme als een jas bij de dag passen.) Terwijl de bedden flink veren onder ons beider gestamp, denk ik aan het pad dat mijn Groninger amiga heeft gekozen. Ze loopt 2500 kilometer alleen om eens even goed te kunnen nadenken over wat ze met haar leven wil. Ze is uit Nederland vertrokken om terug te gaan. Alhoewel er een forse slag om de arm was, want wie weet wat er op haar pad zou komen. Na 1800 kilometers denkt ze nog steeds dat ze teruggaat en heeft ze inmiddels ook een verrassend helder beeld van hoe en wat als ze weer in Groningen landt. Zij is geboren in het dorp naast het mijne en nooit uit de provincie vertrokken, terwijl alles liet aanzien dat ze dat wel zou doen. Haar stage van haar HBO-opleiding liep ze bijvoorbeeld op twintigjarige leeftijd op de Caraïben en ze heeft lange reizen gemaakt naar onder andere Australië, Tanzania, Peru en Cambodja. Toch bleef ze, tot eigen verbazing ook, Groningen trouw. En ook na dit pelgrimsavontuur zal ze daar dus terugkeren. Met een boog de schoot weer in. Ze voelt zich heerlijk op die grond. Juist omdat ze er zo de weg kent. En zo weg kan zijn. En weet wat ze er heeft. Waar ze niet naar hoeft te zoeken. Toch ken ik niemand anders die beter overal ter wereld zou passen dan zij. Desgevraagd naar het waarom van terugkeren naar Groningen zegt ze dat ze dat niet precies weet. Ze doet waar ze zin in heeft en dat betekent de ene keer weggaan en de andere keer terugkeren. We bedenken een term voor haar… Nestvlieger, terugreiziger, verregaander, ontwortelaar…. Geen woord voldoet helemaal. En dus zoeken we nog verder. Moge de eerlijke vinder het begrip vinden en het mailen naar annet@hetscharlakenimperium.nl

Inmiddels zijn we bijna vier jaar verder. En heeft pelgrim-amiga de schoot weer gevonden. Daar waar ze weg komt, is ze weer geland. We kunnen er nog steeds uren over praten: over gaan om terug te keren. ‘Whatever we want, whatever we need.’ Dat blieft veur dei twei wichter ’n verhoal op zich.