Zomersproetjes

Soms moet je je hart volgen. En dan stap je op een regenachtige januaridag in Nederland in de bus om richting de zon te rijden. Man mee, hond mee, werk mee…. En natuurlijk je eigen hoofd. Dat onderdeel dat nog minstens drie dagen nodig heeft om te wennen aan het idee. Bij elke even kilometer verder denkt het: waarom was dit ook alweer een goed idee? En bij elke oneven kilometer zegt het: daarom is het zo’n goed idee. Die flipperkast valt binnenkort stil. Dat leert de ervaring. Dan vind ik een routine en blijft het gevoel ‘go with the flow’ over. Hoofd uit, hart aan. En rijden we rustig van B naar A. Dan staat de eerste letter voor Breukelen en de tweede voor anyplace waar de zon schijnt. Anywhere waar je in een t-shirt kunt rondlopen. En waar je zomersproeten oploopt! Ze schijnen in de uitverkoop te zijn in Spanje. Ergens om de hoek bij Alicante. We staan vandaag in Zuid-Frankrijk. Op het erf van een wijnboer. Ook lekker hoor…. Santé op het leven van 2024 en verder.